Objektivizm

Objektivizm

Objektivizmin kıstası üretimin verimliliği ve
üretici bireyin temel haklarıdır. Tek yaratıcı “Akıl-emek ve risk” tir.
Bu anlamda kutsal olan bireydir. Bireyi temel almayan hiçbir sistem
kalıcı, verimli ve doğru olamaz. Kollektivizm ve toplumculuk
bencilliğin maskesidir. Din-devlet-milliyet-sağ-sol, hangi kılıkta
olursa olsun, kolektivizm. Bunlar, kendi adlarına bireyden
“çıkarlarından fedakarlık” beklerken, “akıl-emek ve riski” inkar
ederek, bireyi sömürmekten öte bir amaç taşımazlar.

Bireyi, itaat etmesi gereken bir kul-köle olarak görür.
Haydut-bürokrat-partili yamyamlar işte böylesi sistemlerde ön
plandadırlar. Bunlar fırsatları değil, “insanları” eşitlemeğe
çalışırlar. Amaçları sefaletin kalkması değil, sefaletin felsefesini
yaparak, aklımızı felç etmektir.

Hiçliği-kulluğu-itaati-kamusal,dinsel v.s fedakarlıkları-zorbalığı öne
çıkararak bireyin aklını felç ederek onun tercih haklarını gaspeden
böylesi felsefeciklerin tuzağına düşmekten, ancak objektif bir
felsefeye sahip olarak korunabiliriz. Yoksa bu yavuz hırsızlar her
zaman ev sahibini bastırırlar.!!!

Mesela “sosyal devlet” edebiyatı ile 30 milyar dolarlık Telekom'u
sattırmayı engelleyip, devleti yüzde yüz zarara sokar; bol keseden
dağıtıp kamu açıkları oluşturur, yerli-yabancı sermayeyi kaçırtır,
böylece devleti borç batağına sokup, yüksek faizle borç alma
mecburiyetine sokar, sonrada “rantiyeciler” edebiyatına yatarak,
devletin çamura yatmasını yani konsolidasyon yapmasını isterler.

Sebeplerin değil sonuçların peşinde koşarak, milleti kör kendilerini
alim sanan bu aklıevvel kişiler, ne yazık ki egemendirler. Hepsi
“devleti kurtarma” edebiyatı ile başa gelip onu yeme peşindedirler.
Öyle ya “ya devlet başa, ya kuzgun leşe ..!”...

İNSAN BİLGİSİNİN TEK ARACI “MANTIK” dır...

Objektivizm insanın gerçekliği algılamak ve eylemlerine yol göstermek
için tek aracın MANTIK olduğunu savunur. Mantık, insanın duyularıyla
elde ettiği bilgileri tanımlayan ve düzene sokan işlemdir. Mevcudiyet
duygu,his, dilek, umut ve korkularımızdan, bağımsız olarak vardır.
MANTIK insanın hayatta kalmak için en temel aracı, AKILCILIK ise en
yüksek erdemidir. Aklını kullanarak gerçekliği algılamak ve ona göre
eylemlerde bulunmak insanın en ahlâki zorunluluğudur. Bu anlamda
kendine yakışır bir şekilde hayatta kalması için gerekli herşey, insan
için etik değer standartıdır.

Ne kendisini, ne de başkalarını feda etmeyen insan, eylemlerinin
tercihinde sorumluluk sahibi olduğunun da bilincinde olan insandır.
İnsanı, tercih hakkı olmayan, “yaradılıştan” suçlu kabul edenlerin
kavramsal çelişkisi , insanı suçluluk duygusu içine hapseder.
Tercihlerini ahlâka uygun kullanan insan ise hak etmediği bir suçluluk
duygusunu kabullenmez.

“Yaratıcı inancı” ile süre giden ahlâksızlık, soygun,jenosit ve
savaşların önlenemediği gün gibi aşikârdır. Rasyonel delillere rağmen
ve rasyonel yollarla ispatlanmayan, yalnızca “iman” yoluyla kabul
edilen inançlar bütünü olan “dogmatizm” , MANTIĞIN bastırılmasını ve
bireyi kollektif bir bütünün kurbanı olarak gösterir. Böylesi dogmatik,
kollektivist felsefe ve dinlerin bir sefalet imkânsızlık ve umutsuzluk
kültüründen başka bir şey yaratamamış olması da gün gibi ortadadır.

İnsanın çaresiz, kaderine mahkum bir mahlûk olduğunu öne sürerek onun
aklını ve mantığını inkâr eden böylesi mistiklere verilecek en güzel
cevap: “En yüce değerlerimizin: Mantık, Üretici amaç ve Kendine
saygı”olduğunu söylemektir...

Akılcı davranmak demek gerçeğe uygun davranmak demektir. Duygular
algılamanın aracı değildirler. Hislerimiz gerçeği anlatmaz, onlar
gerçekler hakkındaki tahminlerimize dair izlenimlerdir. Duygular değer
yargılarımızın sonucudurlar. Gerçeği reddederek eylemlerde bulunmak
sadece yıkım getirir.

Duygular sebep değil sonuçturlar. Mantığı ile duyguları arasındaki
ilişkiyi doğru kurabilen insan, bu ikisi arasında bir çatışmaya, ya
birini ya ötekini seçmek zorunda kalmaz. Yanıldığında çaba harcar, eğer
ön kabulleri yanlış ise düzeltir. Mantık-duygu dengesini kuran insanın
bilinci mükemmel bir uyum içinde olur. Duygular düşmanı değil hayattan
keyif almasını sağlayan araçlardır. Fakat rehberi duyguları değil
aklıdır. Tersi davranış her ahlâksızlığın nedenidir ve bu kendine zulüm
, başarısızlık ve yenilgiden başka bir sonuç doğurmaz. Kendisini ve
başkalarını mahvetmekten başka bir şeyi de başaramaz.

Sağcı-solcu-dinci-milliyetçi tüm bu kollektivist felsefelere karşı
OBJEKTİF BİR FELSEFE birey için ekmek-su-oksijen kadar önemlidir.
Bunların insanı kullanılacak bir robot -bir hiç- tercih hakkı olmayan
bir varlık- alınteri, göznuru ve alınan risklerin sonucu üretilen
değerleri ve zaferleri “tanrısal-kamusal veya toplumsal lütuflarmış”
gibi göstermek istemeleri, BİREYİN MUZAFFERLİĞİNE duydukları nefreti
dile getiren akıl dışı uydurmalardır. Gelişim,değişim ve devrimlerin
lokomotifi olan; çalışkan-üretken ve kahraman bireyleri takdir,
bunların lügâtinde yoktur, ancak bunları göz boyamak için,
bayramdan-bayrama anmaya da mecbur kalırlar.!

Felaketi yaratıp, sonrada bunun “tellallığını” yapmak gibi bir aczin
içinde olmak, böylesi felsefeciklerin ortak noktasıdır. Ancak sonuçları
ustaca kullanarak, sebeplerin üstünü küllemektede üstlerine yoktur.
Başkalarını suçlamak-tesadüflere sığınmak-sol gösterip sağ vurmak- ve
daha binbir suratla, işin içinden-ama özünde milletin
bilinçsizliğinden- sıyrılmasını becerdiklerini sanırlar. Ama sonuçta
uydurdukları masallar ayaklarına dolanır kalır. Ne hitler ne stalin ne
de osmanlı var kalmayı beceremedi. İşte gerçek de bu, mızrak çuvala
sığmaz!

Bitki olduğu yerde SABİT beslenerek, hayvan AVLANARAK, insansa AKLI ile
var kalabilir. Akıl dışı yamyamlıklar ile elde edilen ganimetler ise
asla kalıcı olamaz ..

OBJEKTİVİZM bireyin mutlu, sağlıklı, huzurlu ve üretken olmasını
sağlarken; yamyamların provakasyonlarına kapılmamızı da önler .. Suni ,
yapay bölünmeleri kaldırarak “böl-yönet” tuzağını da bozar ..
Objektivizm, insanın kendi içinde tutarlı, dürüst ve rasyonel bir yaşam
tarzına sahip olmasını sağlar.